"ตลอดการเดินทางกว่า 6 ชั่วโมง ไม่มีแม้เวลาเพียงเศษเสี้ยววินาที ที่ใบหน้าของเขาเว้นว่างจากสายน้ำแห่งความโศกาที่หลั่งไหลจากนัยน์ตาทั้งสองข้าง " เสียงฟ้าร้องก้องกังวาน ของค่ำวันที่ 3 มีนาคม 2563 ประหนึ่งดั่งระฆังย้ำเตือนให้ย้อนระลึกความทรนงผนวกความอ้างว้างอย่างโด่ดเดี่ยวของชายชราผู้จากไป ฝากเลือดเนื้อเชื้อไขไว้ในแผ่นดิน ไม่มีเสียงบ่น เหนื่อยในการสร้างชีวิตคน และคงนั่งเฝ้ารอใครลูกชายผู้เป็นแก้วตาดวงใจได้กลับมาเยี่ยมผู้เป็นพ่อบ้าง -------------------------------------- กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว... บัณฑิตผู้หนึ่งกำลังเดินเพลิดเพลินกับสหายเพื่อนร่วมรุ่น ณ มหานครหลวงแห่งล้านนา... 3 มีนาคม 2544 จำได้ดี บัณฑิตผู้หลงในความงามในรูป รส กลิ่น เสียง และแสงสี แห่งเมืองกรุงอาณาจักรหัวเมืองฝ่ายเหนืออันรุ่งโรจน์ มีสรรพสิ่งมากมาย เจริญหูเจริญตา บัณฑิตผู้นี้ใช้ชีวิตในมหานครแห่งนี้ตั้งแต่วัยเยาว์จากความหวังอันเปี่ยมล้นของปิตุผู้ให้กำเนิดที่มุ่งหวังให้บุตรได้รับการศึกษาที่ดีงามมีความเจริญงอกงามในชีวิต เด็กน้อยผู้นั้นไม่ทราบหรอกว่า...การศึกษาคืออะไร พ่อให้เรียนก็เรียนไป ตั้งแต่ระด
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น